Helemaal uitgerust beginnen we vandaag aan de laatste lange
rit met de camper, zondag nog een korte ritje en vanaf maandag gaan we met een
personenauto verder. We gaan op weg naar Valley of Fire State Park in Nevada.
We kunnen via de interstate of door Zion National Park, we kiezen voor de mooie
scenic route door Zion National Park. Het gehele park is een natuurreservaat en
al in 1919 uitgeroepen tot een National Monument en in 1937 werd het park een
National park en uitgebreid met Kolob. De Federale regering neemt het beheer
maar ok de financiering dan voor haar rekening. De naam ‘Zion’ kreeg dit park
van een van de mormoonse pioniers die zich daar in 1860 vestigden. Afgeleid van
het Bijbelse ‘Zion’, kreeg dit voor hen de betekenis van een plek van rust en
veiligheid. Ook de naam Kolob komt uit hun geschriften, het betekent, de eerste
schepping, een plek dicht bij God. Rond 2000 jaar geleden leefden hier
"Anasazi" of oude Pueblo-volkeren, tot ongeveer 800 jaar geleden.
Toen leefde de stam van de Paiute hier tot de mormoonse pioniers aankwamen en
de Paiute wegtrokken.
Hoewel dit park niet één van onze favorieten is vinden we
het wel mooi om doorheen te rijden. Het is zaterdag en daarom erg druk in het
park, we staan in de file bij de ingang waar we onze parkenpas laten zien.
Omdat de weg door twee tunnels gaat waarvan er één zo laag is dat campers er
alleen door kunnen als ze in het midden van de weg gaan rijden, moeten we $15
betalen om ons door een ranger door de tunnel te laten begeleiden. Het verkeer
aan de andere kant van de tunnel wordt dan stop gezet zodat wij in het midden
rijdend door de tunnel kunnen. Voor die $15 mogen we een keer heen en terug.
Helaas is de parkeerplaats vlak voor de tweede tunnel waar de Overlook trail
begint stampvol, zelfs in de bermen langs de weg staan auto’s geparkeerd, het
lukt weer niet om die trail te lopen. 
We rijden in de file naar de tunnel toe,
wij zijn beslist niet de enige camper hier zodat het verkeer de hele dag door aan
beide zijden van de tunnel om beurten wordt stilgezet. Wij hebben pech en
worden tegengehouden net als we de tunnel in willen rijden, de auto voor ons
krijgt een rood-wit stokje mee die hij aan de andere kant moet afgeven ten
teken dat hij de laatste auto is. Het is een lange tunnel en de we staan dan
ook meer dan een kwartier te wachten tot de tunnel weer leeg is en wij mogen
gaan rijden. Aan de andere kant van Mount Carmel, de berg waar we zojuist
doorheen reden, is het nog mooier. We stoppen een paar keer langs de weg voor
een fotomomentje, maar bij het Visitor Center is het niet mogelijk om te
stoppen, ook hier is geen parkeerplaats meer te vinden. Elk snippertje berm is
bezet met auto’s, er wordt aangeraden om in Springdale te parkeren en met de
shuttlebus terug te gaan het park in, maar ook in Springdale is nergens meer
een lege plek te vinden. Dan rijden we maar door, we hebben toch nog wel een
behoorlijk stuk voor de boeg. In St. George, vlak voor de grens met Arizona,
stoppen we om te lunchen. Peter en Nicole hebben zin in een hamburger dus we
gaan naar Wendy’s. We rijden maar een klein stukje door Arizona en dan komen we
in Nevada aan. Net over de grens stoppen we in Mesquite om de nodige proviand
in te slaan. Het waait hier flink maar het is een warme wind, het lijkt wel een
hete föhn die in ons gezicht waait, de temperatuur is inmiddels opgelopen tot 37
°C, wat een verschil met de afgelopen dagen dat is wel even wennen. 
Inmiddels
is het al vijf uur geweest en we vrezen dat de campings in Valley of Fire al
vol zijn, we stoppen iets eerder en vinden in Overton een nette camping waar
wel plek is. Gelukkig hebben we hier stroom aansluiting zodat de airco aan kan,
want buiten is het heet maar binnen is het inmiddels niet meer uit te houden
zonder airco. Als we ons hebben geïnstalleerd met ons welkomstdrankje zien we
dat we weer in een andere tijdszone terecht zijn gekomen en dat de horloges een
uur terug kunnen. Het verschil met Nederland is nu 9 uur geworden.
We koken en eten vanavond binnen, de airco heeft nog nooit
zo lang achtereen gewerkt maar binnen is het nu heel aangenaam. Tegen tien uur
is de temperatuur buiten gezakt naar 32 °C en is het dankzij de wind best uit
te houden buiten. Hoeven we vanavond geen kampvuur te stoken om ons bij te
verwarmen.
Vandaag gereden: 204 miles
(328 km)
Camping: Robbins Nest
Overton, NV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten