Orange en Nederland, TX

Vrijdag 22 april

First Methodist Church

Als we opstaan is het gelijk al behoorlijk warm, de zon schijnt volop. Vandaag doen we een dagje Nederland. We rijden niet rechtstreeks naar Nederland, maar omdat het bijna Koningsdag is, gaan we eerst naar Orange. In het Historical Downtown Orange lopen we een rondje. We vinden er weer een aantal bijzonder mooie kerken, maar ook de brandweer heeft hier een prachtig onderkomen waar de brandweerwagens glimmend gepoetst klaar staan voor een uitruk. Het mooiste gebouw is het W.H. Stark House, een Victoriaans huis uit 1894 gebouwd door William H. Stark, van origine een Duitser en de stichter van de stad Orange. 

W.H. Stark House

Van Orange rijden we door naar Nederland, gesticht door een paar Nederlandse gezinnen in 1897. Deze Nederlandse immigranten bestaan voornamelijk uit twee families, de families Rienstra en Doornbos, waarvan nazaten nog steeds in het gebied wonen. Gezegd wordt dat de stichters van de stad aangetrokken werden door verhalen en foto's van vruchtbare grond (dit waren echter foto's van gebieden in Florida). Toen men aankwam in het latere Nederland bleek het gebied een groot moeras te zijn dat zich moeilijk liet bewerken. De eerste winter die de Nederlanders meemaakten in Texas was zo koud dat er geschaatst kon worden op de meren met Friese doorlopers, sindsdien is het niet meer zo koud geweest en heeft men nooit meer kunnen schaatsen. 

Tegenwoordig herinnert, naast de naam van de stad, ook een museum in een  windmolen gelegen aan de Boston Avenue nog aan de Nederlandse achtergrond. Nederland werd officieel een stad in 1948. De eerste economische activiteiten waren voornamelijk agrarisch. De haven van het nabij gelegen Beaumont trok veel scheepvaartverkeer aan om producten te vervoeren van de houtindustrie van Texas, hier werkte ook de nodige immigranten. Door de ontdekking van olie bij de nabijgelegen Spindletop-bron in Beaumont, werd Nederland de woonstad voor een groeiende groep werknemers van de jonge olie-industrie. De omliggende grotere steden Beaumont, Port Arthur en Orange werden bekend als de Gouden Driehoek. Nederland was het middelpunt van deze driehoek. 

De middelbare school van Nederland (Nederland High School), met als schoolkleuren zwart en goud, werd ook wel de "gouden trots van de gouden driehoek" genoemd. In de jaren 40 en 50 van de twintigste eeuw was de haven van Beaumont qua belang vergelijkbaar met die van New Orleans en Houston. Als gevolg hiervan bloeide Nederland verder op. Mede door de belastinginkomsten van de olie-industrie kon het openbare schoolsysteem van Nederland zich ontwikkelen tot een van de betere in zuidoost Texas. Wij dus op zoek naar alle glorie van weleer, het enige wat downtown nog werkelijk aan Nederland herinnert is die windmolen en een paar straatnamen zoals Tulip street, Windmill street en Nederland Avenue. Als wij voor de windmolen staan is hij zo klein dat we hem bijna over het hoofd zien, wat een slechte replica. Vlakbij staat de townhall met het politiebureau en de brandweerkazerne.  Het is wel vreemd om brandweerwagens en politieauto’s met Nederland er op te zien.

Bij de Market Basket kopen we wat vers brood en groente. Daar gaat de service echt heel ver: je zet je winkelwagen bij de kassa, de kassière haalt zelf de boodschappen uit de kar, scant de prijs, pakt alles in plastic tasjes en zet vervolgens alles op een soort steekwagentje die door een andere medewerker naar buiten wordt gereden, deze zet alle boodschappen dan in de auto, naar wens in de kofferbak of de achterbank. Wij lopen wat onwennig met de man mee, we kunnen toch best zelf een paar tasjes dragen.

Na Nederland rijden we naar Port Arthur, opvallend zijn de enorme olieraffinaderijen en honderden mega opslagtanks. Uiteindelijk hebben we een camping gevonden op een eilandje tussen de haven en de zee. 

Om op het Pleasure Island te komen moeten we over een enorm hoge brug, zo hoog dat de enorme zeeschepen er makkelijk onderdoor kunnen varen. Er is op deze camping maar één plaats voor passanten, de rest zijn vaste bewoners die hier in de buurt werken, maar gelukkig is die plek nog vrij. Helaas zijn ook op deze camping weer massa’s muggen die het op ons voorzien hebben maar Donna, de eigenaresse van de camping, leent ons haar muggenspray en zowaar de muggen vliegen met een grote boog om ons heen. Als we een beetje bijgekomen zijn van de hitte maken we nog een wandelingetje over de boardwalk langs de zee en dan is het tijd om te gaan koken. Geen barbecue dit keer maar wel met een bord buiten op schoot, zo als een echte kampeerder betaamd.

Vandaag gereden: 121 miles (195 km)

Camping: Pleasure Island RV Park