Fort Worth Stockyards TX

Donderdag 28 april

We vertrekken al vroeg, na nog gauw wat vergeten boodschappen gehaald te hebben, naar Fort Worth Stockyards. De rit van vandaag gaat helaas merendeels over State Highways en interstates, maar soms kan het niet anders. We houden koffiepauze op een parkeerplaats langs de interstate en worden prompt aangesproken door een Veteran of the Marines, dat staat tenminste op zijn pet, die een gezellig babbeltje wil maken. We beantwoorden de gebruikelijke vragen waar we vandaan komen, wat we hier doen, of de camper van ons zelf is, wat dit type verbruikt, waar we naar toe gaan en of gepensioneerd zijn, immers wie kan er nu 6 weken op vakantie ? Leuk, belangstellend en uitermate vriendelijk door hem uigezwaaid vervolgen wij onze reis naar Fort Worth Stockyards. Even wat meer historie over de stad die ongeveer 50 kilometer ten westen van de stad Dallas ligt. Het is de op vier na grootste stad in Texas met ongeveer 720.250 inwoners. 

Fort Worth werd gesticht in 1849 als een legerpost om de kolonisten te beschermen tegen aanvallen van indianen. Niet veel later werd het een stopplaats voor het vee dat naar de markten gebracht werd. Daarom kreeg de stad de bijnaam 'Cowtown'. De welvaart steeg en al snel verschijnen gokpaleizen, saloons en dansgelegenheden in de stad. Met de komst van de spoorwegen was het definitief gedaan met de rust. Bij de stad werd een grote overslagplaats aangelegd voor het te verhandelen vee. Later werd er olie ontdekt, wederom een impuls voor de lokale economie.

Fort Worth Stockyards is een oud gedeelte van de stad en ligt ten noorden van de stad en heeft zijn naam te danken aan een historische veemarkt en overslag. De Fort Worth Stockyards werden in 1866 geopend, en speelden een belangrijke rol voor de afvoer van vee naar de markten aan de oostkust van de VS, vooral na de opening van de spoorweg in 1876. In 1976 werden de Stockyards tot beschermd stadsgezicht verklaard. Het is uitgegroeid tot een van de belangrijkste toeristenattracties van Fort Worth. Het terrein heeft het aanzien en de sfeer van het Wilde Westen, met veel bars en steakrestaurants. Er wordt wekelijks een rodeo gehouden en veel rodeo rijders uit heel de USA meten daar hun kunnen krachten en geluk.

Aangekomen in Fort Worth Stockyards vinden we direct het braakliggende terrein terug waar we vorig jaar onze camper hebben geparkeerd, dus zetten we hem ook deze keer daar weer neer, immers we gaan er van uit dat de toestemming van een jaar geleden van de eigenaar van het terrein nog steeds geldig is. Het parkeerterreintje ligt pal naast het policestation, dus extra veilig. Het straatje van Stockyard Station is nog niets veranderd sinds vorig jaar maar voor Nicole is alles nieuw en wij vinden het leuk om het nog een keer te zien. We eten weer bij Riscky’s BBQ restaurant en genieten wederom van een heerlijk Pulled Pork Sandwich met homemade barbecue-sauce. Dit is echt een geweldig lekker broodje, maar de friet die er bij hoort kunnen we geen van drieën helemaal op. We bekijken wat winkeltjes die vergeven zijn van de souvenirs, cowboykleding, laarzen, hoeden, lasso's en heel veel paarden attributen als zadels en halsters. Daarna lopen we door de lege rodeo hal, helaas is er zaterdag pas een rodeo show en niet vandaag. De hal is op zich al een bezienswaardigheid. We kijken nog even in de Hall of Fame van de beroemdste rodeorijders aller tijden. 

Om vier uur komt de gebruikelijke cattledrive door de straat, een kudde longhorn runderen die bijeen gedreven worden door echte cowboys en cowgirls. Het Wilde Westen herleeft in deze toeristische ambiance. Leuk om te zien, daarna lopen we terug naar de camper, het was een bijzondere ervaring al is het allemaal wel een erg toeristisch vermaak geworden.

We hebben een camping gevonden een half uur rijden naar het noordwesten, maar als we daar aankomen is het kantoor al gesloten en hangt er een bordje dat laatkomers een vrije plek kunnen uitzoeken en morgenochtend kunnen betalen. We rijden twee keer rond maar zien geen vrije plekken, alleen maar vaste bewoners die er al heel lang staan te zien aan de spullen die ze om hun camper heen hebben verzameld. Als we bezig zijn het adres van een volgende camping op te zoeken komt de manager van de camping naar ons toe en verteld dat ze vorige week de laatste plaats heeft verhuurd voor een maand. Waarom haalt ze dan dat bordje niet weg? Ze glimlacht vriendelijk en stuurt ons naar een andere camping 6 mijl terug maar ook daar treffen we dezelfde situatie aan. We zijn moe en het begint steeds later te worden, we nemen geen risico’s en rijden door naar een State Park camping, hier worden geen vaste bewoners toegestaan.

 Liever nog een uurtje doorrijden dan telkens weer een particuliere camping proberen en zien dat ze vol staan met permanente bewoners. We komen steeds vaker dergelijke campings tegen, het lijkt wel of de campingeigenaren liever vaste bewoners hebben dan passanten.

Het Fort Richardson State Park waar we terecht komen is bijna helemaal leeg dus we hebben de plek voor het uitkiezen. Omdat het kantoor inmiddels al is gesloten doen we het geld in de gebruikelijke enveloppe en zetten we de camper op zijn plek. Nu eerst een biertje buiten in het bos en dan een hapje eten in de camper. We voelen ons al een beetje cowboy's

Vandaag gereden: 266 miles  (428 km)

Camping: Fort Richardson State Park Campground