Om niet weer voor een volle camping te staan willen we
vandaag vroeg vertrekken. We staan om zeven uur op zodat we om negen uur kunnen
vertrekken. Helaas is het dumpstation bezet en wordt het een kwartiertje later.
Volgens onze navigatie gaat de rit naar Bryce Canyon National Park vier uur
duren, duimen dat we nog op tijd zijn.
We vervolgen de Scenic Byway 12 naar het zuiden. De weg
slingert door de heuvels tot een hoogte van 9600 ft (2900 meter), de weg is
smal en af en toe erg steil, maar wel heel mooi. We komen weer sneeuw tegen
maar voor een sneeuwballen gevecht hebben we vandaag geen tijd. Ook de viewpoints
laten we links liggen, dit soort uitzichten zijn we nu wel gewend. Boven op de
heuvel wordt de weg zo smal dat er aan beide kanten een diepe afgrond is, maar
we komen veilig aan de andere kant van de heuvels weer beneden. Het is beslist
een scenic route, ondanks dat we weinig stoppen genieten we wel van het
uitzicht. Een uur eerder dan gedacht komen we in Bryce Canyon National Park
aan, we hebben geluk, beide campings zijn nog niet vol. We rijden de eerste
camping op maar er zijn nog maar een paar plekjes vrij, natuurlijk niet de
mooiste plekjes. De eerste twee die we proberen staan we zo scheef, dat kunnen
we zelfs met onze levelers niet rechtzetten. We rijden nog een rondje en zien
dat de open plekken die we voorbij gereden zijn inmiddels allemaal bezet zijn.
De camping loopt nu in hoog tempo vol. We vinden nog een plekje waar we bijna
recht kunnen staan en besluiten dat het niet beter wordt, deze plek of helemaal
niets. Terwijl wij proberen hoe we het
best kunnen staan, rijden er al weer een paar campers langs. De camping is nu
echt vol.
We reserveren onze plek voor twee nachten en rijden, na een
bakje koffie, de camping af het park in. Omdat bijna alle viewpoints in Bryce
Canyon NP aan de linker kant van de weg liggen als je park inrijdt, is het beter
om eerst naar boven te rijden naar het verste punt en dan op de terugweg alle
viewpoints aan te doen. Boven gekomen kunnen we nog net het allerlaatste
parkeerplaatsje vinden, het is er druk. We bewonderen het uitzicht en rijden
naar beneden naar het volgende viewpoint. We bekijken ze allemaal totdat we
weer beneden zijn, waarbij we gevolgd worden door een wilde raaf. 
Elk viewpoint
is toch weer anders dan de vorige.
Bij het zien van de foto's vraag je je af hoe is Bryce
Canyon NP nu eigenlijk ontstaan en waarom is het misschien wel het mooiste
park? Bryce Canyon is beroemd om zijn
unieke geologische rotsformaties, de zogenaamde Hoodoos. De afgesleten toppen
zorgen voor prachtige formaties die in het zonlicht erg mysterieus lijken. De
zon zorgt voor schakeringen van de kleuren van de rotsen. De kleuren variëren
van roze naar oranje. Het park maakt onderdeel uit van de Grand Staircase. Het
park dankt zijn naam aan de Mormoonse pionier Ebenezer Bryce, die van 1875 tot
1880 aan de voet van Bryce Canyon woonde. In 1924 werd het gebied uitgeroepen
tot nationaal park. In vroeger tijden was de Bryce Canyon een nachtmerrie voor
veedrijvers, het was ondoenlijk in dit gebied een overzicht over de kudde te
behouden. De Hoodoos in Bryce Canyon worden gevormd door twee processen. Het
eerste proces, vorstverwering, oefent vooral in de winter zijn invloed uit.
Water sijpelt in kleine scheuren in de rots. Wanneer het water bevriest, zet
het uit, waardoor de scheur groter wordt. Het ijs smelt, er loopt meer water in
de scheur en het water bevriest weer. Scheuren kunnen op deze manier zo groot
worden, dat er stukken rots afbreken. Dat is waar het tweede proces verder
gaat, regen neemt de stukjes rots die zijn afgebroken door het vriezen en
dooien van water in scheuren mee. De regen draagt ook bij aan de erosie van de
rots doordat het regenwater hier een beetje zuur is, het kalksteen, waaruit
Hoodoos bestaan, lost daarin op. Deze processen hebben gezorgd voor het
ontstaan van deze rotsformaties, maar zullen ook zorgen voor de afbraak ervan.
In Bryce Canyon is de erosiesnelheid ongeveer 0,6-1,3 meter per 100 jaar. Het
is mogelijk om af te dalen in de canyon, de meeste trails zijn behoorlijk
pittig door het te overbruggen hoogteverschil. Enkele trails zijn Mossy Cave,
Rim Trail, Bristlecone Loop, Queens Garden, Navajo Trail, Tower Bridge, Hat
Shop en Swamp Canyon. we zijn voornemens morgen de Navajo trial te combineren
met de Queens Garden trail en deze te gaan lopen.
Als we alle viewpoints hebben gezien rijden we het park uit
om te tanken, de benzinetank moet minimaal een kwart vol zijn anders werkt de
generator niet. We hebben in dit park geen stroom of water we zijn dus helemaal
op onze eigen voorzieningen aangewezen. Vlak voor de ingang van het park komen
we door Ruby’s Inn, één van de oudste verblijfplaatsen in het gebied. Het
gebouw bestaat al sinds 1924, de oprichting van het park, en is vaak getroffen
door branden, waarvan de nachtelijke brand in 1984 de ergste was. Het gebouw is
elke keer hersteld. Het is nu nog steeds een verblijfplaats voor toeristen en
sinds enkele jaren is er ook een camping bijgekomen, deze kleine nederzetting
wordt nog steeds beheerd door de familie Ruby. Het bestaat uit een hotel,
camping, restaurant, benzinepomp, laundry en een paar winkels. Er is een heel
kleine supermarkt met alleen maar luxe artikelen, nauwelijks vlees of
aardappelproducten. Heel Rubys Inn Village is gericht op het toerisme. De stone
shop is bekend om haar grote assortiment.
Als we de camper weer goed op de blokken hebben staan op de
camping, kunnen we lekker relaxen in de zon. Omdat we niet de juiste
ingrediënten hebben voor een barbecue improviseren we met wat er nog in de
koelkast ligt en maken we een pasta maaltijd. Na het eten staat Nicole al weer
in de startblokken om een kampvuur aan te leggen maar het is nog niet donker
genoeg, even wachten nog voordat we weer als echte cowboys om het vuur zitten.
Vandaag gereden: 158 miles
(254 km)
Camping: North Campground Bryce Canyon NP, UT
Geen opmerkingen:
Een reactie posten