Stipt om 5:45 uur komen we buiten met onze koffers zoals
afgesproken en dan staat de bus al te wachten en zitten de meeste passagiers al
in de bus, we zijn bijna de laatste. Als even voor 6:00 uur de allerlaatsten
ook zijn ingestapt kunnen we vertrekken naar de KOA camping in Middelbury waar
de verhuurder El Monte de nieuwe campers heeft klaarstaan. Het is een rit van
2,5 uur maar omdat we een tijdsgrens passeren komen we pas om 9:30 uur op de
plaats van bestemming. We hebben op tijd het ophalen van onze camper
telefonisch bevestigd, zijn we als derde aan de beurt zijn voor de camper
pickup en na de nodige papierwinkel krijgen we dan eindelijk de sleutels. Nog
even wat verplichte instructie in de camper en dan kunnen we starten, het is
inmiddels 11:15 uur. 
Dit jaar hebben we de kleinste type camper voor maximaal 4
personen meegekregen, deze is slechts 6,70 m lang, een heel stuk kleiner dan de
8 persoons camper van vorig jaar. Na de inspectie en uitleg zien we dat een
aantal zaken zijn opgepakt waar vaker over geklaagd werd en dat er ook weer
nieuwe positieve veranderingen zijn aangebracht zoals een USB laadpunt voor
meerdere (computer) apparaten.
We rijden door het land van de Amish, een protestantse
geloofsgemeenschap met een strenge leer en een sterke hang naar het verleden,
de tijd dat men emigreerde uit vooral Zwitserland, Duitsland en Frankrijk in
het midden van de 19de eeuw. In eerste instantie vestigde zich 3500 personen
zich in Indiana. Uiteindelijk groeide deze emigrantengroep tot zo'n 225.000 Amish, in diezelfde tijd
vestigden ook de Quakers en Hernhutters zich daar en vermengde zich grotendeels
met de Amish. Zij houden tot vandaag de dag vast aan traditionele waarden, oude
leefwijze, zelfvoorzienend, eigen onderwijs. Ze zijn tegen de industriele
revolutie en gebruiken enkel de technieken van rond 1850. Dus bewerken het land
met paarden, rijden in koetsjes en kleden
zich naar de mode van de 19de eeuw. Ze leven heel sober en gelovig en
sluiten zich af voor de "buiten" wereld. Naast de nodige koetsen met paarden en
vrouwen en kinderen in hun klederdracht in de supermarket, merk je nog maar
weing van de Amish gemeenschap als je daar rondrijdt.
Onze
eerste stop is bij een mega supercentre Walmart in Plymouth, hier hebben we
vorig jaar ook de eerste boodschappen gedaan dus we weten dat hier alles te
koop is wat wij nodig hebben. Eerst even lunchen in de Subway en dan met twee
boodschappen wagentjes de winkel in. In de winkel komen we een Nederlands gezin
tegen die we ook al in het hotel en de bus hebben gezien tijdens het eten aan
de tafel naast ons en die ook net een camper hebben opgehaald. Zij hebben een grotere
camper meegekregen om naar Las Vegas te brengen, de mazzelaars. Met vier
personen in zo’n kleine camper als die van ons is echt niet te doen. Voor twee
personen is het heel goed te doen al is het best even wennen na de ruime camper
van vorig jaar.
Twee uur later en $300 armer zetten we alle boodschappen
onder in de camper en gaan op zoek naar onze eerste camping, opruimen komt
later wel. Als we in Peru op de camping Honey Bear willen inschrijven komt
hetzelfde Nederlandse gezin ook net aanrijden en krijgen we twee plekken naast
elkaar toegewezen op een bijna lege camping. De eigenaar dacht zeker dat we bij
elkaar hoorden. Onze campers zijn nog
‘winterized’ dat wil zeggen dat alle leidingen en tanks nog zijn gevuld met
antivries. Bij het ophalen is er gezegd dat we pas mogen ‘dewinterizen’ als we
een stuk op weg zijn naar het zuiden waar het ’s nachts niet meer vriest. Dat
dewinterizen mogen we beslist niet zelf doen, daarvoor moeten we naar een RV
garage, duurt ongeveer 1 รก 2 uur en kost $80 tot $130. Was de service van Road
Bear vorig jaar toch beter, die campers waren al dewinterized maar moesten
alleen nog gespoeld worden en dat kun je zelf doen.
Onze Nederlandse buren, waarvan vader en zoon
vrachtwagenchauffeur zijn, vinden het onzin om hiervoor naar een garage te gaan
en denken het zelf wel te kunnen. Terwijl wij de koffers gaan uitpakken en de
boodschappen opruimen proberen zij de boiler aan de gang te krijgen. Na een uur
is het ze inderdaad gelukt en nu ze weten hoe het moet, bieden ze aan om ons
ook even te helpen. Onze camper blijkt dan toch zijn eigen probleempjes te
hebben want ook bij ons duurt het een uur voor het is gelukt. Na een speurtocht
achter alle kastjes en onder de laatjes hebben we uiteindelijk de juiste
kraantjes kunnen dichtdraaien en anderen kunnen openen zodat het hele systeem
werkt. Dan komen we erachter dat de stickers bij de watervulopeningen aan de
buitenkant verwisseld zijn. Spoelen moet tankvullen zijn, tankvullen is
city-water en city-water is spoelen. Snapt u het nog? Wij gelukkig wel nu we
het er met een watervaste stift hebben opgeschreven. Het heeft ons een uur
gekost maar we hebben nu wel warm water en kunnen de wc gebruiken en douchen.
Een goede buur is beter dan een verre vriend gaat hier zeker op.
We pakken de koffers verder uit en ruimen de meeste spullen
op, de rest wacht maar tot morgen. Nu eerst wat eten. Een paar
kippenvleugeltjes uit de oven met een stukje brood is vanavond wel voldoende.
De jetlag speelt ons nog steeds parten, daarbij was het een
lange dag met veel indrukken. Om tien uur vallen we gewoon om van de slaap en
moet zelfs de blog maar tot morgen wachten.
Vandaag gereden: 104
miles (167 km)
Camping: Honey Bear Hollow Family Campground
Camping: Honey Bear Hollow Family Campground
Geen opmerkingen:
Een reactie posten